ارتباط هوش معنوی با فرسودگی شغلی و برخی متغیرهای جمعیت شناختی در کارکنان ناجا

مقدمه: امروزه معنویت در سازمان، قاعده نوپایی است که می تواند نیروی قدرتمند و ژرف را برای زندگی افراد به ارمغان آورد. این نیروی قدرتمند زمانی حاصل خواهد شد که زندگی کاری با زندگی معنوی کارکنان پیوند بخورد. این مطالعه با هدف بررسی میزان هوش معنوی و ارتباط آن با ابعاد فرسودگی شغلی و متغیرهای جمعیت شناختی انجام شد. مواد و روش ها: این مطالعه توصیفی- همبستگی بر روی 350 نفر از کارکنان ناجا استان سیستان و بلوچستان انجام شد. انتخاب افراد به روش نمونه گیری در دسترس انجام گردید. جهت جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه هوش معنوی و پرسشنامه فرسودگی شغلی مازلاش با سه حیطه اصلی (خستگی هیجانی، مسخ شخصیت، احساس کفایت شخصی) استفاده شد. داده ها با نرم افزار 17 spss از جهت آمار توصیفی و استنباطی مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت. یافته ها: میانگین و انحراف معیار هوش معنوی 14/42 ±129/30 بود. میان هوش معنوی تنها با دو بعد خستگی هیجانی و مسخ شخصیت ارتباط معنی دار آماری وجود داشت (0/022 = p)؛ امّا این ارتباط با بعد احساس کفایت شخصی دیده نشد. از بین ویژگی های جمعیت شناختی نیز تنها بین تأهل، سن و رضایت شغلی با هوش معنوی ارتباط معنی دار آماری وجود داشت (0/05 p<)؛ ولی بین سابقه خدمت، تحصیلات، رضایت از درآمدی با هوش معنوی رابطه معنی داری به دست نیامد (0/05 p>). نتیجه گیری: برخورداری از هوش معنوی بالا می تواند بهبود فرسودگی شغلی را به دنبال داشته باشد؛ بنابراین توجه بیشتر مدیران و مسئولان مربوطه به آموزش و بهبود این مقوله در کارکنان پیشنهاد می شود.